Κάτι λιγάκι παλιό....

    Μια καλησπέρα σε όλους και ελπίζω να στε καλά και να χαμογελάτε!Καλη βδομάδα να έχουμε και το καλό και να περνάτε όμορφα!

      Το παρακάτω είναι κάτι λιγάκι πιο παλιό που είχα γράψει...Το έγραψα τον  Δεκέμβριο του 2008 άρα πριν ένα χρόνο και κάτι ψιλά...είναι "λίγο" μετά τα επεισόδια στα Εξάρχεια τότε..δεν θα πω κάτι άλλο επι αυτού όλοι τα ξέρουμε πια...

Σημειωτέον επίσης οτι δεν σας ήξερα τότε αν υπολογίζω σωστά...όχι όλους τουλάχιστον...αλλά και πάλι είναι λιγάκι....

 

Παππού παππού..

Ο κόσμος τούτος μοιάζει πιο πολύ με χώρα παραμυθιού

Άνθρωποι..μεγάλοι και μικροί..όπλα κρατούν

Φωτιές..πανικός …και φόβος παντού..

Φοβάμαι..τα μάτια σε Εκείνον υψώνω.

Μα γεμάτος σύννεφα είναι ο ουρανός..

Κάπου κάπου..τρύπες φωτός..λαμπιρίζουν

Και μου θυμίζουν πως ακόμα Υπάρχει..

Θέλω να βγω στο δρόμο πάππου..

Να βγω και να μην έχω μάτια 400 να προσέξω..

Θέλω να βγω και να μιλήσω

Και κάποιος να μ ακούσει

Υπάρχω …ποναώ …για αγάπη πια διψάω

Μα πηγή δεν βλέπω πια..

Ειν μακριά ..

Δεν με γνοιάζει αν θα κουραστώ..

Μα θανάσιμα διψώ

Κάποτε σε κοίταζα στα καστανά σου μάτια..

Μια λάμψη περίεργη έβλεπα

 Μα τώρα δεν την βλέπω πουθενά

Καθρέφτης της ψυχής τα μάτια λεν

Μα για πια ψυχή..

Αυτή που υπάρχει και ζει ή αυτή που πουλά και αγοράζει?

Ο εσω κόσμος μας είναι που αξίζει άλλοι λεν

Μα όσο και αν εκεί έξω θα ψάξω κόσμους τέτοιους να βρω

Μονάχα χρήση αγορά ανταλλαγή και σκόνη στα μάτια μου θα δω

Είμαι μικρή παππού είμαι μικρή

Μα μ έμαθες αλήθεια και εντιμότητα να κάνω πράξη

Αλλά που ναι αυτά?

Γιατί μονάχα εγώ

Γιατί

Γιατί να προσχωρώ μονάχη στο δύσκολο ετουτο έργο της ζωής

Γιατί παππού?

Νιώθω ενοχή για αυτό

Όλοι έτσι και γω αλλιώς..

Γιατί?

Αγγελάκια μου στείλες δυο και έναν άνθρωπο αληθινό

Μα γιατί και πάλι θα αναρωτηθώ

Για να με πείσει πως ακόμα υπάρχει αυτό που άθελα σου τότε μου μαθές?

Τέσσερεις τοίχοι το παλάτι μου η φυλακή μα κι κόσμο μου μαζί..

Δράκους …βασιλόπουλα ..παλικάρια..και όμορφες κοπέλες συνυπάρχουνε μαζί

Γιατί παππού τόσο ψέμα?

Γιατί παππού τόσο αδικία?

Γιατί αφού ονειρευόμαστε δεν πράττουμε αληθινά?

Αχ παππού…

Αχ..

Ήμουν μικρή σαν σ άκουγα..

Τις ιστορίες σου τις λάτρευα

Και άθελα τους για την ζωή μου έμαθαν χίλια μύρια..

Μα η ζωή σταμάτησε πια να ναι έτσι δα..

Γιατί παππού

Γιατί

Καθένας επικοινωνία και διάλογο ζητά

Μα σαν τον προσφέρεις και αλήθεια ζητήσεις

Ψέμα θα σου πασάρουν δίχως αλήθεια για να ζήσεις

Θέλω πάλι τον κόσμο αλλιώς παππούλη μου

Θέλω να βγω και να διασκεδάσω..

Να μιλήσω με όλους..

Ειν όλοι αδέρφια μου εκεί έξω..

αλλά γιατί κακό θέλουνε κακό να κάνουν..??

Δεν είμαι αντικείμενο παππού

Είμαι πλασμάτακι Εκείνου..

Κάποιοι «φανταζμενη» μ αποκολλούν..

Γιατί παππού γιατί

Τόσο δύσκολο είναι ν αλλάξει όλο αυτό?

Την άλλη εβδομάδα φεύγω παππού

Πάω σπίτι..σπίτι..

Μα διαφορά και ζεστασιά δεν βλέπω

Νιώθω ξένη..μαγεμένη..

Σαν απ άλλο κόσμο κατεβασμένη..

Γιατί παππού το σ αγαπώ τους πια είναι τόσο βρωμισμένο

Γιατί παππού έφυγες και δεν μου πες πως αλλιώς είναι ο κόσμος τους ετουτος..

Σκάλα μου παν μερικοί να πάρω

Τρόπος σπουδαίος για να κατέβω  στην γη ξανά να περπατήσω

Μα δεν ξέρω να περπατώ μόνο απ όνειρο σ όνειρο μονάχα να πετώ…

Γιατί παππού στην γη εγώ να χαμηλώσω

και όχι κεινοι να ρθουνε στο ουρανό?

Αθώοι και ένοχοι μαζί

Άγνωστοι και και γνωστοί

Συνέχοι είμαστε όλοι

Στην καταστροφή ετουτη..

Παππού σ αγαπώ

Μα σ αγαπώ αληθινά ποτέ να μην ξεχάσεις

Πως εσύ μου τα μαθε όλα αυτά και ποτέ δεν θα τα ξεχάσω..

Όταν και πάλι θα βρεθούμε

Αν σημασία έχει θα περιμένω και τούτο τον κόσμο να εξηγήσεις

Μπας και καταλάβω τον χορό του

Μην χορεύει αργά μια γρήγορα..

Μια σταματά…

Αχ παππού…

  

 

Παππού εντάξει το μήνυμα σου πήρα..

Συγκαταβατική απόκριση σου έλαβα

Θέλεις να μου πεις πως πιανε πια τα σύννεφα

Και ο ήλιος φεγγοβολά..

Ναι παππού....

 Υ.Γ. Όσο έγραφα το παραπάνω...ήταν απόβροχο και συννεφιά αρκετά πυκνή...τόσο ώστε χρησιμοποιούσα ακόμα και φως μέρα μεσημέρακι θυμάμαι το έγραφα....κοιτώντας πότε έξω πότε τον εαυτό μου...πότε στο πουθενά......Τελειώνοντας όλο αυτό...μια δέσμη φωτός μια ακτίνα ηλίου με "χτύπησε" στα μάτια απ κάποια αντανάκλαση κάπως κάπου δεν κατάλαβα....τυχαίο ή όχι δεν ξέρω...τα "συμπεράσματα" δικά σας....

Καλο βραδάκι Κυριακής σε όλους!

Ένα γράμμα που δεν στάλθηκε...........

...................μα παραδόθηκε πρώτο!

     Περίεργη αρχή όντος.. Γίνεται αυτό?.Κι όμως είναι απ τα πράγματα που γίνονται έτσι στο λεπτό και μαγικά!Απλά σκέφτεσαι κάτι και αμέσως το "γράμμα" παραδίνεται..Είναι λιγάκι "βαριά" καταχώρηση...οπότε....Κάτι σαν Χάρυ Πότερ αλλά πολύ πιο αστραπιαίο χιχι!

      Η αλήθεια είναι οτι το φέρνω γύρω γύρω τόσες μέρες τώρα δεν μπορώ να το εκφράσω όποτε "θέλω"..Έχω καιρό να του γράψω πια αλλά δεν σταματά ποτέ να μου λύπη..πόσο μάλλον τώρα...Κι όμως είναι λιγάκι παράξενο όλο αυτό..Έχεις κάποιους "δίπλα" σου έστω και με αυτό τον μαγικό τρόπο εδώ..κάποιους που ίσως και να ξέρουν ακόμα και τι θα πεις πριν καν το πεις...μα το κενό σε κάτι απ το παρελθόν πολύ δύσκολα καλύπτεται...Μια πληγή που κλείνει μα πάντα έχει τα σημάδια της και πάντα "απειλεί" να ανοίξει!Η θα μπορούσαμε ίσως να το χαρακτηρίσουμε με την βοήθεια του "ευλύγιστου δέντρου" που μπορεί να κατάφερε να αντέξει το βοριά...που ίσως κάποια στιγμή να το τσάκισε και ίσως κάποιος εξούρανου κάποια μαγική δύναμη..στην περίπτωσή μας κάποιος "καλός Σαμαρίτης" φρόντισε να γιάνει το "τραύμα" του..θυμάμαι στο κτήμα παλιά ...όχι πολύ παλιά...δεμένα τα δεντράκια άλλα για προστασία...αλλά για να ξεπεράσουν κάποιο "τραύμα"..έστεκαν εκεί ορθά ψηλά και περήφανα λες και όλα μπορούσαν στις πλάτες τους να τα σηκώσουν!Μα περνώντας ο καιρός και σιγά σιγά ο κορμός ¨"εγίνανε" και στέκαν πάλι εκεί...αν κοιτούσες έξαχνες και δεν έβρισκες τίποτα...αν ήξερες που είναι όμως πάντα διέκρινες μια τόση δα μικρούλα διαφορά χρώματος στο δικό σου μάτι...στην πραγματικότητα.........ίσως κάτι παραπάνω απ αυτό...Είναι λιγάκι αστείο το καταπόσο η φύση μοιάζει σε μας...ίσως και σχεδόν τέλεια αλλά μεις την καταστρέφουμε....κάτι που απ κει θα μπορούσαμε να μάθουμε πολλά...πράγματα που δεν υπάρχουν σε κανένα βιβλίο..Η ενασχόληση κάποιου "ειδικού" η μη με την φύση που αγγίζει τον επαγγελματικό τομέα...είναι λιγάκι έως πολύ αστεία που μια άποψη..όχι του είδικου μαθαίνω αναγνωρίζω αναπτύσσω επιβιώνω..αλλά κάτι άλλου είναι τελείως επιφανειακή!

    Είμαι σίγουρη πως όλοι δυσκολεύονται να ξεπεράσουν κάποια πράγματα...λεν όμως ο χρόνος είναι γιατρός...τι είναι σε μερικά θέματα και σε άλλα όχι? η σου "λέει¨" αα εγώ έχω άλλη ειδικότητα..η μήπως είναι σαν την κοινωνία μας?Ο καθένας το δικό του αλλά εγώ θέλω και το δικό σου!χαχα!Αστείο και αυτό αλλά μήπως δεν συμβαίνει?!Παρ όλα αυτά ο χρόνος είναι ένας απ τους συνήθως δίκαιους παράγοντες είναι αυτός που αργά η γρήγορα φανερώνει τον χρυσό-αλήθεια,που όσο και αν περάσει ότι και να γίνει θα ρθει η ώρα που θα φανερωθεί!Η αλήθεια,διάβασα κάπου,οτι είναι σαν μια ηλιαχτίδα,τα σύννεφα μπορεί να την σκεπάσουν προσωρινά μα στο τέλος πάντα ξεπροβάλει λαμπρή λαμπρή!

   Έχω πει αρκετές φορές πως "ότι δεν βλέπεις,αυτό δεν σημαίνει και οτι δεν υπάρχει!" λόγια απλά χαζά και μερικούς ίσως αλλά νομίζω όποιος έχει ζήσει την ζωή όποιος έχει φαντασία όποιος έχει κουβεντιάσει με τον εαυτό του και όχι μόνο ίσως καταλάβει τι εννοώ ακριβώς!Κάπως έτσι ας πούμε λοιπόν ότι όλοι έχουμε πάντα το φύλακα Αγγελό μας αλλά και κάποιοι ίσως και ένα gasperακι χιχι!ΣΣσσσσςς!!Τα βλέπουμε καμιά φορά μονάχα όταν είναι άμεση ανάγκη ή το κρίνουν εκείνα απαραίτητο...μα μπορούμε να τα νιώθουμε πολύ περισσότερο...όχι δεν χάζεψα ακόμα...νομίζω δηλαδή! ;) Αν δεν ξεχνάς ποτέ κάποιον τότε αυτός είναι πάντα δίπλα σου και σε προσέχει....Το "δύσκολο" είναι όταν κατά το πριν έχεις ξεχάσει πράγματα να κάνεις...ή να δώσεις κάποια...ή ακόμα και ο δεσμός μεταξύ τον ήταν πολύ ισχυρός που κάποιο κομμάτι λείπει πια και ίσως να λείπει για πάντα...σε αυτό δεν έχω βρει απάντηση ακόμα...

    Θυμάμαι και κάνω "όνειρα"...να προλάβω τα παλιά....ξέρω πως το ταχυδρομείο αυτό είναι το πιο άμεσο δεν χρειάζονται ούτε γραμματόσημα ούτε τίποτα...μονάχα σκέψη..Είναι όμορφο να ταξιδεύεις  κάπως έτσι κάπου σε κάτι μαγικό...αλλά είναι ακόμα πιο φανταστικό να αποκοιμιέσαι άλλοτε γλυκά άλλοτε με δάκρυα στα μάτια άλλοτε έτσι απ το πουθενά...με μια υπαρκτή ανύπαρκτη μελωδία.....να νιώθεις μια ξεχωριστή ζεστασιά...να ξέρεις πώς είναι κάποιος εκεί και σ έχει αγκαλιά...και στο πι και φι είσαι και πάλι ολόκληρος...το τραύμα δεν πονάει πια...δεν υπάρχει έχει γιάνει...τότε είσαι σίγουρος οτι δεν είσαι μόνος.....κοιμάσαι κοιμάσαι κοιμάσαιιι και δεν θες να ξυπνήσεις με τίποτα....προσπαθείς να χορτάσεις λιγάκι απ την γλύκα...λιγάκι απ το τίποτα που έγινε και πάλι τα πάντα...........και........τσακκκκκκ........απλά ξυπνάς....κοιτάς γύρο σου και ψάχνεσαι...δεν ξέρεις που βρίσκεσαι....δεν μιλάς...δεν χρειάζεται να μιλήσεις... τα λόγια είναι περιττά................Θυμάμαι απλά θυμάμαι....παιδικές στιγμές...όνειρα......δικά μου...άλλων.....μα είναι σαν ταινία πια....απλά προχωράει...δεν μπορείς να διορθώσεις...να αλλάξεις....να προσθέσεις....απλά κυλάει...σημασία έχει όμως που πάντα τα χρώματα είναι φωτεινά πάντα υπάρχει μια άλλη νότα ακόμα και στα δύσκολα!Όσο η καρδιά σου χτυπά όσο δεν ξεχνάς η ταινία είναι πάντα πολύχρωμη...ίσως για αυτό πάντα να σου λείπει κάτι...ίσως είναι για να μην ξεχνάς....μα θυμάμαι............θυμάμαι τα λόγια....τα παιχνίδια....τα "μαθήματα"....τα παραμύθια....ακόμα και τα ΘΑ.......

 

.........θυμάμαι....το κλίμα στο ψηλό φρούριο...που τότε ακόμα ανέβαινα με το ζόρι...τα σκαλοπάτια ψηλά...απότομα....φτάνοντας στην κορυφή πάντα προσοχή! Πλησίαζα στην άκρη μα ποτέ όχι πολύ...και αγνάντευα τον κάμπο πέρα με το φως του ηλίου να με τυφλώνει...κάνοντας σαν ναυτικός στην στεριά..χαχα ναι κάπως έτσι ένιωθα εκεί ψηλά...και γύρο γύρο όλο πράσινο το αμπέλι...κίτρινο και μαύρο-μοβ οι καρποί του...κατέβαινα μετά με προσοχή σκαλοπατι σκαλοπάτι...φτάνοντας κάτω τρελάχα να δω να πειράξω να βοηθήσω να ρωτήσω ΓΙΑΤΙ....εκεί ναι ρωτούσα το πολυπόθητο γιατί σε όλους μας...μέσα στο φρούριο χώρος μικρός και πάντα μαζεμένος...νομίζω είχε δύο η τρία βαρέλια....και αρκετές λεκάνες....τα καλοκαίρια ανοίγαμε το παράθυρο...γεμίζαμε τις λεκάνες με σταφύλια χωρίσμενα ανάλογα...και τα κάναμε σιγά σιγά πατητήρι...θυμάμαι.....θυμάμαι μόνο μια φορά για 5λεπτά με το ρολόι κατάφερα να το δοκιμάσω αυτό...παιχνίδι τότε και πολύ αστείο μάλιστα...ήμουν μικο και παλαβό για περισσότερα μάλλον....και μετά απ καιρό....κρασί δυο ειδών....και τσίπουρο με γλυκάσινο..νομίζω μόνο τέτοιο έφτιαχνε...12βαθμούς το κρασί....για αρκετό καιρό στα βαρέλια...και μετά μπουκαλάκι μπουκαλάκι σπίτι...χιχι!Πιο δίπλα η αποθηκούλα όπως την αποκαλούσε εκεί υπήρχαν όλα τα εργαλεία για την φροντίδα της "Λούμπας" όπως αποκαλούσε το κτήμα...λιγάκι πιο πέρα μια παλιά βρύση με γεώτρηση μάλλον τώρα που "μορφώθηκα" λέω...τότε ήταν απλά η λούμπα μου...για πότισμα...για παιχνίδι....για να ξεδιψάω.........

Το φανταστικό ήταν το κόκκινο...ή κοκκινέλι όπως πολύ χαρακτηριστικά έλεγε...το αγαπημένο μου..κι ας μην έπινα...το μπρούσκο...άλλο αυτό...το πρώτο γέμιζε μπουκάλια...τα εμφιάλωνε με τον παλιό τον τρόπο και πάντα κρατούσαν....θυμάμαι σαν τώρα τα λόγια του..."Το βλέπεις αυτό το μπουκάλι?" έγραφε πάνω έτος 1989...η χρονιά που γεννήθηκα...ένα μπουκάλι...σφαγισμένο καλά...πολύ καλά...και συνέχισε..."αυτό θα το ανοίξω στο γάμο σου" χαχα!Φαντάζει αστείο τώρα είναι ηταν πολύ νωρίς αλλά δεν έχει σημασία....τώρα απλά ελπίζω να υπάρχει..........θυμάμαι πολλά............................

 

Τώρα τέσσερα χρόνια μετά....έρμαιο του καιρού το κτήμα...τ αμπέλι....η βρύση πια χαμένη....όλα αγνώριστα...απλά με την γλυκιά μελαγχολία των παιδικών χρόνων.. με την μελαγχολία οτι και συ υπήρξες εκεί...οτι εσύ τα "εστεισες"  όλα αυτά....όλα είναι στην θέση τους όλα όπως τ άφησες τότε....μόνο ο χρόνος τα χει αγγίξει πια...μόνο.......κι ομως όλα αυτά τ αμπέλι τα δέντρα οι κοντούλες σου όπως τις έλεγες στέκουν εκεί κάπου εκεί στο σήμερα στο χτές αλλά και στο πάντα....αφρόντιστα πια αλλά γερά και θεόρατα... η αγάπη που τους έδωσες...η κουβέντα που συχνά έστεινες μαζι τους τα κράτησαν όρθια...και ακόμα καρπένουν απ μόνα τους...μόνα τους.............όλα είναι ίδια όπως τ άφησες ίδια.............. έμαθες και σε αυτά την ζωή και όπως ίσως βλέπεις και ξέρεις πια τα καταφέρνουν μια χαρά.....μακάρι να ήταν τόσο "εύκολο" και με τους ανθρώπους....αυτοί ποτέ δεν χορτένουν να μαθαίνουν...να θέλουν να σε έχουν...να σε νιώθουν ...να σου μιλάνε.....να σε αγκαλιάζουν.....να σε φιλάνε.......να σε αγγίζουν.......να ταξιδεύουν με το βλέμμα και το μοναδικό σου χιούμορ!!!!!Κάποιοι άλλοι ακόμα αν και δεν σε γνώρισαν σχεδόν πότε κι όμως σου μοιάζουν τόσο μα τόσο πολύ....μεγαλώνουν και αυτοί...γίνονται παλικαράκια γερά και δυνατά....ο βενιαμίν μας απλά κάθε ώρα και λεπτό σου μοιάζει όλο και περισσότερο...ναι αλήθεια είναι.....αν και νομίζω το ξέρεις ήδη αυτό......για μένα είναι καινούριο....είναι μαγικό να σε καταλαβαίνει και να ξέρεις οτι σε νιώθει πραγματικά κάποιος που ακόμα δεν έμαθε να μιλάει καλά καλά....ίσως είναι κάτι που αποδεικνύει το οτι για να είσαι άνθρωπος δεν είναι απαραίτητο πάντα να μιλάς!Είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπεις το χαμόγελό του τα μάτια του και να ξέρεις οτι ξέρει!

   Αν και είμαι βέβαιη οτι ξέρεις...απόκτησες  και άλλο Φίλο-Συνοδοιπόρο κει ψηλά στο μακρινό ταξίδι της συνάντησης μας και πάλι...είστε τρεις τώρα εκεί..ελπίζω παρεούλα...ο ένας να μαθαίνει και να βοηθά τον άλλο...σας χρειαζόμαστε και το ξέρετε για αυτό σας θέλουμε συνέχεια δίπλα μας...η αρχή πάντα είναι δύσκολη...για αυτό σε παρακαλώ βοήθα εκεί πάνω να βοηθήσω όσο μπορώ εγώ εδώ στα χαμηλά όσο φτάνω...Κάνε τα πράγματα λιγάκι πιο εύκολα....Μπορείς να συγκρατήσεις και να βοηθήσεις εκεί...βοηθώντας με τον τρόπο αυτό και εδώ...Είναι δύσκολο και ξέρω γιατί και γω το ένιωσα πως λόγια δεν υπάρχουν για να πεις...μα ξέρω πως υπάρχουν πράξεις....τον αγαπώ και νομίζω θα τα καταφέρω να τον ισορροπήσω πάλι...να του θυμίσω να γελάει...να προχωράει....μα ποτέ να μην ξεχνάει....πονάω και γω το ξέρεις μερικές πληγές μένουν για πάντα πληγές μα θα τα καταφέρουμε!Απλά μείνε κοντά στο νέο σου Φίλο..Ίσως σε λίγο καιρό να διαδεχθείς και άλλο Φίλο θα στε τέσσερις τότε....δεν ξέρω δεν σε είδα ποτέ τάβλι να παίζεις μα αν δεν ξέρεις μάλλον είναι ευκαιρία να μάθεις χιχι!Ξέρεις οτι αστειεύομαι το ξέρεις...γιατί εσύ μου το μαθες και αυτό.......όπως και όλα......Εις το επανηδίν και είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρουμε!

      Θυμάμαι.......................

                                          ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ!

καλησπέρα σε όλους με πολύ κέφι!

Μια γλυκιά καλησπέρα σε όλους!
Ελπίζω να στε καλά όλοι σας και να χαμογελάτε πολύ!
Δεν ξέρω αν έχετε πετύχει την παρακάτω διαφήμιση  στο χαζοκούτι αλλά έχει πολύ γέλιο..
Έτσι ας την ξαναδούμε όποιοι την έχουμε δει και να την δουν και οι υπόλοιποι..Γελάστε με την ψυχή σας είναι όμορφο είναι γλυκό είναι υπέροχο!
Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό!

 
Μπεεεεεεεε!

Σε όλους τους ερωτευμένους!

Μια γλυκιά καλησπέρα σε όλους!Μόλις επέστρεψα πίσω :( ελπίζω να στε όλοι καλά να περάσετε όμορφα και να χαμογελάτε!

   Καλά οκ τα κλασικά στην αρχή..χιχι! Καλή εβδομάδα καλη Σαρακοστή...τάξεις και ηθική... τίποτα άσχετο απλά κάνει ρήμα!χαχαχα!

  Μπορεί να έλειπα αλλά όχι δεν το ξεχνάμε έτσι αυτόοοοοο χιχιχι!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΕΛΟΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

 

"Ποιηματάκι" στον μύγο και αφιερωμένο σε όλα τα είδη των μύγων και του ζωολογικού κήπου! χαχαχαχα!

Αγάπη μου γλυκιά σήμερα  όλη η πλάση γιορτάζει...

ο ήλιος είν ερωτεμένος με την γη..

ακόμα και αν τώρα δακρύζει για να την φροντήσει

τα φυτά και τα λουλούδια είναι ερωτευμένα με τον αέρα

κι ας τα φυσάει μανιασμένα μερικές φορές

για να τα κάνει να μην νιώθουν μοναξιά...

οι ωκεανοί με τις θάλασσες....οι θάλασσες με τα ποτάμια...και αυτά με τα ριάκια...

αιώνες τώρα κυλάνε και ανταλλάσουν τα φιλιά τους

με τρόπο μαγικό που ποτέ δεν αναλογιστήκαμε...

και ΓΩ είμαι τρελά ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ τρέλα μου

και χτές και σήμερα και αύριο και για ΠΑΝΤΑ...

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ 

ΜΑΖΙ ΣΕ ΟΛΑ...

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ!

Σ ΑΓΑΠΩ!

Ο γκαντέμης πάντα γκαντέμης μένει!

Όταν είσαι γκαντέμης είσαι γκαντέμης πάει και τελείωσε!

Πάλευα 2-3 μέρες τώρα με ένα χαζομάθημα..ασκήσεις διάβασμα εργασίες....και οο έφτασε η "θεσπέσια" μέρα να το δώσω!
Σηκώνομαι πρωί πρωί ετοιμάζομαι φτιάνω κάνω ράνω...βρόχηηηηηηηηηηηηηηηη έξω μπόλικη!Παίρνω τηλ για τα καλά μας τα ταξάκια οοοοο ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ!! Τι να κάνω τι να κάνω......Κατεβαίνω κάτω...οοο δεν πήρα ομπρέλαααα τρέχα πάλι πάνω!Ώρα παρα 15.....
Πάλι πάνω ομπρέλα τρέχοντας πάλι κάτω....τρέχοντας στο δρόμο πάλι ..........φτάνω πλατεία μπάς και έχει κανένα ταξί στην πιάτσα κει και κάθετε παραπονεμένο......ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!Ώρα παρα 10προς παρά 5...Για να πας σχολή με τα πόδια...25-30λεπτά...->>Ζήσε Μάι να φας τριφύλλι!Οπότε μετά πάλι σπίτι να τα "λές" με την μοίρα σου!

Ας επλίσουμε οτι το απογευματινό μάθημα θα πάει καλύτερα!

Μια βροχερή καλημέρα σε όλους!

Καλησπέρα και καλή Εβδομάδα ! :)

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!
Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε όσο πιο πολύ μπορείτε
Ζωή χωρίς χαμόγελο είναι λίγο πολύ χαμένη υπόθεση...
Έρχονται και όμορφες μέρες απόκριες ..εύχομαι να περάσετε όμορφα και να διασκεδάσετε πολύ!
αυτά.....δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω...
 
Το βιντεάκι αυτό είναι για κάποιον με πολύ αγάπη και εύχομαι να τον δώ σύντομα να χαμογελάει πάλι..
Τα λόγια είναι περιττά εδώ....
Καλό μεσημεράκι σε όλους!