Καλό Μήνα χτες.... 2 και μια μέρα! :)

    Καλησπερούδια σε όλα τα παλαβοπαιδάκια της ιντερνιακής μας γειτονιάς!Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε,άσχετα με τον οποιοδήποτε "Ελληνικό" πανικό around, εμείς θα φτιάξουμε την μέρα μας βλέποντας απλά και μόνο αυτά που είναι πάντα μπροστά μας..τον ουρανό,τον ήλιο,τα πουλιά τα δέντρα...αλλά και τα μεγαλεία της νυχτας τα αστέρια,το φεγγάρι την ησυχία...
    Έχω καιρό να γράψω εδώ απ ότι βλέπω..ίσως και ένα απ τα αστεία της υπόθεσης...Πέρασε το καλοκαίρι..(ακόμα δεν τελείωσε γχουχου γκχουχου! ;) ) γυρίσαμε προσπαθόντας να συγκεντρωθούμε να διαβάσουμε το κατιτις μας..μπας και πέρασουμε κανένα μαθηματάκι...με το ζόρι δώσαμε ένα (ευτηχώς ο καλός Θεούλης και το "προπό" το καθηγητή βρέθηκαν στην ίδια συχνότητα αυτή τη φορά! χιχιχ).. μετά ναααααααα και οι καταλήψεις.. (χμμ αυτό είναι μια άλλη ιστορία δεν θα πω ποιος έχει δικιο και ποιος οχι... και τα 2κατα εξαποδό παν..)..και ένα μήνα μετά σχεδόν πάλι πίσω :) :) :) τι μέλλει γεννέσθε στη σχολή αγνώστο έχει ο Θεός και πάλι.. (όσο θες χωροπήδα ότι είναι να ρθει απλά θα ρθει... Τα κάναν μπάχολο και οι μεν και οι δε... ε ας τα φτιάξουν πάλι...)
      Αρκετά με αυτά ε? πάμε  σ άλλο θέμα! :) :) :) Πρωτομηνιά χτες :P Καλό Μας Μήνα....πως περνάει όμως ο καιρός...είναι αστείο ίσως..γιατί και στα καλά και στα δύσκολα ο χρόνος τρέχει... κλαίμε γελάμε χαρόμαστε περνάμε όμορφα δυσκολα γευομαστε όλα τα είδη της ζωής και όμως κατα κάποιο τρόπο όλα αυτά απ όποια πλευρά και αν τα δεις ειναι γλυκιά όνταν έχεις κάποιον να σε σκεφτεται να σε αγαπάει και όλα αυτά να τα νιώθεις τόσο έντονα που να μεθάς απο το "αρωμά" τους..Πως με ένα απλό τηλ μπορεις να ξεχνας τα παντα και να πηδας σαν χαζοχαρούμενο...που να μιλήσεις μετα για αγκαλίτσα χαχα...το πιο απίστευτο ίσως είναι οτι πέρασαν 2χρόνια κιολας και μου φαινετε σαν χτες.....χαχα Ναι χτες κλείσαμε 2χρόνια με το μυγουλίνι... Θέλω να πω πολλά ακόμα..αλλά καλύτερα λίγα και απλά..

Χρόνια Πολλά Μωρό μου..
Κάθε μέρα που περνάει σ αγαπάω και πιο πολύ!..

Μια γλυκιά γλυκιά καληνυχτα σε όλους με όμορφα ονειράκια!...

Φιλάκιααααααααααα και παλαβοαγκαλίτθεθ! (να μην ξεχνιόμαστε! )

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα,η ζωή είναι μικρή και η μουσική δεν κρατάει για πάντα

    Καλησπέρααααααααααααα Σε όλους! Καλό Μήνα να έχουμε και καλή εβδομάδα!Ελπίζω όλοι να είστε καλά και να περνάτε σουπερ! Εγώ είμαι λιγάκι μπερδεμένη υστορία...παρ όλα αυτα εδω τριγυρνάω...περιέργη φάση...τεσπα...

    Είναι ζόρικοι καιροί για όλους ξέρω..πριν χρόνια όταν προτοείχα αρχίσει να μπαίνω στο νετ μου είχε έρθει ένα μαιλ..,ξέρετε απ αυτά που παν απο χέρι σε χέρι, και μου χε κάνει "εντιπώση"...ειναι απ τα περιεργα του διαδυκτίου..με κάποιο "μαγικό" τρόπο έφτασε πάλι στα χέρια μου...όποτε θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..το πως τι γιατί γράφηκε..ίσως δεν έχει τόση σημασία όσο το να το καταλάβουμε πραγματικά!

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ?

ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?

Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας?

Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Η ζωή είναι μικρή.

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα?

Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι?»

Ακούς την απάντηση?

Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για

εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Η ζωή είναι μικρή.

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο» και μέσα στην

βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του?

Έχασες επαφή? Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες

τον χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις «γεια!»

Καλύτερα χαλάρωσε.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα

Η ζωή είναι μικρή

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της

διαδρομής.

Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.

Γι' αυτό χαλάρωσε.
Άκου την μουσική Πριν τελειώσει το τραγούδι.

Καλό βραδάκι σε όλους....Ζήστε την στιγμή...το λεπτό...το δευτερόλεπτο!

Τα αστέρια!

       

       Προχτές τα «αντάμωσα» και πάλι…είναι περίεργο αυτό το αντάμωμα, γλυκό μελαγχολικό ή ίσως και αισιόδοξο..εξαρτάται βέβαια από πια οπτική γωνία το βλέπεις κάθε φορά..     

Σε κρατούσα στα χέρια μου,ύστερα από τόσο καιρό.. τι γλυκό τι υπέροχο συναίσθημα… τα χέρια μου έτρεμαν σχεδόν με το που σε άγγιζαν μην τύχει και εξαφανιστείς..μέχρι και ο καπνός απ το τσιγάρο σου ήταν αλλιώτικος….ήταν μεθυστικός στα μάτια σου, στην ανάσα σου… μα το ένιωθα στην ατμόσφαιρα.. όλα ήταν περίεργα ηλεκτρισμένα..

      Κάπνιζες και σε είχα στην αγκαλιά μου, ανακατεύοντας απλά και αφηρημένα τα μαλλιά σου χαμένη απλά την μαγεία της στιγμής, ανασήκωσα το βλέμμα μου στον ουρανό… ήταν συννεφιασμένος, γκρίζος και μουντός όπως οι μοναξιές μας τόσο καιρό σκέφτηκα… Σε κάποιο σημείο τα σύννεφα σχίστηκαν.. λες και έγινε για μας.. και ανάμεσα τους ένα αστεράκι μικρό… όχι δυο αλλά ένα… όπως οι ψυχές μας… όπως τα ονειρά μας… όπως τα κορμιά μας…
      Και κάπου εκεί αρχίσαν τα τρελά και παλαβα σενάρια.. το παιχνίδισμα του μυαλού με την μαγεία της φύσης,την φαντασία, το εγώ, το εμείς,εκείνοι…
      Προς στιγμήν τρόμαξα, δεν κάνει λένε να μετράς τα αστέρια…αλλά και το βιβλίο; Ένα παιδί μετράει τ άστρα; Ίσως το θυμάμαι αμυδρά πια..αλλά σίγουρα ήταν κάτι πολύτιμο για κείνον..για μένα…για όλους όσους ξέρουν και αναγνωρίζουν τα μυστικά τους..
      Είναι σίγουρο πια πως κάθε βήμα μου εσύ με προστατεύεις..το ξέρω πια… μα τις νύχτες το βλέπω καθαρά… πίσω από κάθε μοναχικό αστέρι που λαμπιρίζει ναι κρύβεσαι εσυ… ποιος δεν έχει σημασία αρκεί που ξέρω εγώ… μου λείπεις τόσο όμως, συχνά εύχομαι να μπορούσα να έρθω εκεί, να σ αγγίξω…να σε νιώσω, να σε αγκαλιάσω.. σε κάθε τέτοια σκέψη τα μάτια μου γυάλιζαν γεμίζοντας κρυσταλλάκια..Άλλα αυτή την φορά ήταν διαφορετικά, δεν ξέρω γιατί απλά ήταν.. ήρθε στο μυαλό μου το τραγούδι του Κ.Χατζή.. «απ το αεροπλάνο» ,πώς μοιάζουν όλα τόσο μικρά απ εκεί πάνω.. όλοι είμαστε μικροί.. « Όταν κοιτας από ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφία,και συ την πήρες σοβαρά..Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι…….κι όλοι αυτοί που σε πιρκάνανε από ψηλά αν τους κοιτάξεις θα σου φανούν ασήμαντοι που στη στιγμή θα τους ξεχάσεις»… Τελικά όσοι “βλέπουν μπροστά” ίσως είναι διαρκώς σε ένα τέτοιο αεροπλάνο και ας στη γη τα πόδια τους πατάνε..και γεμίζουν χώμα και λάσπες απ τους άλλους..
      Πόσοι μικροί είμασταν τελικά εμείς οι δυο αγαπημένε μου και ας νιώθουμε Θεοί στον κόσμο τούτο όταν οι ψυχές μας συναντούνται.. μήπως δεν έχουμε όλοι μας την «μεγάλη» αλλά και την «μικρή» μας πλευρά; Κάπου εκεί πλέχτηκε στο μυαλό μου και η θεωρία των αστεριών μου έχουν σβήσει αλλά το φως τους ακόμα ταξιδεύει και φτάνει στη γη.. έτσι και εσυ.. έχεις φύγει μα το «φως» σου είναι πάντα γύρω μου.. Εύχομαι πολλά για σένα.. ελπίζω μια μέρα ίσως καταφέρω να αντιληφθώ την ακριβή έκβαση του θέματος.. για την ώρα συνεχίζω να προσπαθώ..
        Πως όταν πατάς σταθερά και απλά ζεις πραγματικά πόσο εύκολα και πόσο βαθιά στην γη μπορείς να αφήσεις τα χνάρια σου.. μια γη που δεν σου ανήκει απλά την δανείστηκες από τους επόμενους, τα παιδιά σου, τους μετέπειτα απλά.. αλλά πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει κάθε σου ανάσα.. πόσο μπορεί η ζωή σου σήμερα να επηρεάσει «χιλιάδες» αύριο.. ίσως για σένα να μην είναι χιλιάδες.. αλλά σίγουρα απογείωσες και θα απογειώνεις πολλές ακόμα για πολλά χρόνια..
         Κάπου εκεί μετακινήθηκες στην αγκαλιά μου.. το τσιγάρο σου τελείωνε..πόσες φορές ανασάλεψες για να ελευθερώσεις στον αγέρα τις στάχτες του δεν κατάφερα να αντιληφθώ… αλλά σίγουρα ταξίδεψα μια ψηλά στα αστέρια και τον ουρανό.. και μια εδώ στη γη.. Κουνήθηκες και ένιωσα την ανάσα σου να καίει την καρδιά μου γιατρεύοντας ανοιχτές πληγές.. θυμίζοντας μου πως όπως και να χει ότι και αν έγινε.. ότι και αν γίνει.. όπου και αν βγάλει ο δρόμος μας στο χρόνο, είσαι ο θησαυρός μου.. ο άγγελος που έστειλε για μένα κάποιος κάποιοι στη γη να διώχνει τους εφιάλτες μου και μόνο που δίπλα μου αναπνέει..
       Στη δεύτερη ματιά κοιτώντας πίσω μας.. ο ουρανός ανοίγει…το σύννεφα διαλύονται και μια λαοθάλασσα απ αστερία εμφανίζεται μπροστά μας…Στα πόδια μας νερό πολύ νερό, μια λίμνη ολόκληρη χάρις στην οποία ποτίζεται όλος ο κάμπος αλλά και δίνει ζωή στους ζωντανούς οργανισμούς συμπεριλαμβανομένου και μας.. πόσα πολλά συντελούν και παλεύουν για την επιβίωση μας και μεις τα αγνοούμαι χώρις δέυτρη σκέψη..
      Θα θέλα να αποκοιμόσουν γλυκά στα χέρια μου, αλλά ξέρω καλά αύριο ξημερώνει νέος αγώνας για σένα για μένα για όλους μας… και πρέπει σωματικά να γυρίσεις σπίτι… ψυχικά θα σαι πάντα μαζι μου… γίναμε ένα πια… ένα ολόκληρο γενναίο και θαρραλέο ολοφώτιστο αστέρι που τα πάντα αντέχει! Είμαι σίγουρη για σένα όλα μπορείς να τα νικήσεις… πιστεύεις σε μένα και αυτό αρκεί.. Σ αγαπώ όχι γιατί με αγαπάς και εσύ.. αν και δεν έχω αμφιβολία καμιά για αυτό.. αλλά γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχω!


Όπως την νυκτα ο ουρανός
Έχει αγκαλιά τ αστέρια
Θέλω να σ έχω μάτια μου
Μέσα στα δυο μου χέρια

Μετρώ τ αστέρια τ ουρανού
Και λείπει μόνο ένα

Φαίνεται δεν εμέτρησα

Αγάπη μου εσένα.

Καλό Καλοκαιράκι!

   Καλησπέρα σε όλους! Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε...άσχετα με ότι γίνεται γύρο μας....πάντα με την φαντασία μας μπορούμε να μεταφερθούμε αλλού στον δικό μας μαγικό παράδεισο...Όπως μπορεί και ονειρεύεται είναι πάντα ελεύθερος!

    Αύριο δυστυχώς ή ευτυχώς,κανεις δεν ξέρει ακόμα ίσως..τεσπα.. θα φύγω...τώρα πότε θα σας ξανα"δω" δεν ξέρω...αλλά όσο γίνεται με το κινητούλη μου θα είμαι στα πέριξ!

    Δεν θα σας ζαλίσω άλλο μιας και έρχεται καλοκαιράκι...οπότε πιάστε λιγάκι μόνο μουσικούλα!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ  και εύχομαι να περάσετε υπέροχα!

Παλαβοφιλάκια σε όλους και ζουπιχτές τρελοαγκαλίτθεθ!

Γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!! :P :P :P :P

Χρόνια Πολλα Μωρό Μου! :) :)

Τσούπ αναρτησούλα πάλι στα τρεχάτα!Αλλά δεν γινότανε να μην βάλω..Σήμερα ο μυγούλη μου έχει γενεθλιάκια! Η αλήθεια είναι οτι στεναχωρίεμαι λιγάκι που δεν είμαι κοντά του σήμερα με την σκ@τ@εξεταστική μου αλλά είμαι πάντα κοντά στην καρδιά του!

Τον αγαπάωωωωωωωωωωω περισσότερο απ οτι μπορεί να φανταστεί.....
Τον λατρεύωωωωωωωωωωω περισσότερο απ οτι περίμενει.....
Και τον προσέχωωωωω περισσότερο και απ την καρδιά μου!

Ήθελα να φτιάξω κάτι ιδιαίτερο για σήμερα αλλά...λάλησα ήδη..ίσως αύριο να φτιάξω κάτι με τα "χεράκια" μου..μέχρι τότε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΣΟΥ!
Σ ΑΓΑΠΑΩ τρελάαααααααα!

Σου στέλνω πολλά πολλά γλυκά φιλάκια και ζουπιχτές αγκαλίτθεθ μέχρι να σκάσεις! :P (τι γλυκό έ? ) χαχαχα!

Καλό βραδάκι σε όλους για μας του υπόλοιπους καλή συνέχια! :)

BlogοΜπαρούφες!

    Καλησπέρα σε όλα τα παιδάκια της παραβοπαρεούλα μας! Ελπίζω να στε όλοι καλά και να χαμογελάτε οτι και αν συμβαίνει..
    Πέρασα λιγάκι στα σκαστά πάλι ως συνήθως...Αύριο ξεκινάει η εξεταστική και για ακόμα μια φορά είμαι πολύ πίσω στο διάβασμα....ο καθένας στο αντικειμενό του που λένε..αλλά ε έχει ο Θεός.. :P Πολλοί λένε οτι αν σε τρώει το χέρι σου ή ξύλο θα φας ή λεφτά θα πάρεις..Προσωπικά με τρώει για γράψιμο δω χιχιχι!

    Χάζευα tv σήμερα σε ανύποπτες στιγμές....άλλες φορές γιατί δεν μπορώ την πολύ ησυχία,άλλες απλές για παρεούλα,άλλες για ξεκούραση, άλλες απλά μέχρι να φάω..Είναι αστείο αλλά νομίζω οτι παρακολουθώντας κάποιες ταινίες η δεν ξέρω γω τι άλλο μπορούμε να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα, για την ζωή, για μας, τους άλλους....Λοιπόν τα δικά μου παλαβά συμπεράσματα...

-Όταν περνάς κάτι δύσκολο ότι και αν είναι αυτό..βρες τρόπο να το εκφράσεις..απλά κάνοντας αυτό που ξέρεις καλύτερα και σε εκφράζει....τότε απλά θα δει οτι όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο καθαρά...Αλήθεια το έχει διαπιστώσει αυτό κανένας σας? Εγώ νομίζω οτι ακόμα και άθελα μας έτσι πράττουμε στην ζωή μας....για αυτό καθένας εκφράζει διαφορετικά μια θλίψη ένα θυμό ένα κάτι...

-"Τσατίζομαι που δεν έχεις blog για να ξέρω τι σκέφτεσαι" ...Το έχετε σκεφτεί αυτό πότε? Πόσο μπορεί να αλλάξει ίσως η ιδέα που είχατε για κάποιον από ένα blog? Αλλά γιατί αυτά που σκεφτόμαστε δεν τολμάμε εύκολα να τα πούμε απευθείας στον άλλο? (όποτε είναι εφικτό βεβαία) ...ίσως και γω το έχω αναρωτηθεί άμεσα ή έμμεσα αυτό.. αλλά πάντα είναι πιο υπέροχη η ανθρώπινη επαφή... ή η μαγεία της ανακάλυψης του άλλου..Απ την άλλη μια κοινωνία είναι και εδώ όπως και έξω....γιατί εδώ τα λέμε όλα?

-Τι κρύβεται πίσω από τα λόγια του Θεού? Και άλλα λόγια του Θεού... Τι σημασία έχει να τα ξέρεις όλα αυτά....αν δεν είσαι έτοιμος να τα πράξεις!.. Νομίζω αυτό ισχύει λίγο πολλοί για τα πάντα .. αν σηκώσεις μια πέτρα αν ψάξεις καλύτερα κάτω από αυτή θα βρεις άλλη μια! Πάντα έχουμε πληροφορείες και γνώσεις για πολλά να ψάξουμε και να μάθουμε....αλλά όλα αυτά είναι άχρηστα αν δεν μπορούμε ή δεν είμαστε έτοιμοι  να πράξουμε....έστω έτσι πιστεύω εγώ...

Το έπαθλο σε ένα κυνήγι θησαυρού δεν είναι ο θησαυρός αλλά το ταξίδι του!

Καλό απόγευμα σε όλους!

Άργησα 2 μέρες! :P

    Χα χα χα ! ! ! Καλησπέρα σε όλους με χαμογελάκια και παλαβωμάρες..Τι σοί τίτλος είναι αυτός? χμμ αυτός μου ρθε..πως λέμε "Η αγάπη άργησε 2μέρες" και άλλα τέτοια? κάπως έτσι μου βγήκε μάλλον...
    Αρκετοί απ σας πήρατε μυρωδιά οτι είχα γενέθλια πριν 2μερούλες..οι περισσότεροι μάλλον από το μαρτυριάκο FB.. παρ όλα αυτά είπα να γράψω δυο λογάκια και δω..
    Πιάστε ένα βιντέακι έτσι απλά για το καλό που λένε!

Στη φιλοσοφία τώρα....σιγά μην την γλιτώνατε...

    Έιναι αστείο γμτ απ την μια μεριά,από της λίγες χρονιές νομίζω που τα είχα βρει απόλυτα με μένα..δεν περίμενα τίποτα και "κανέναν" που λένε..τα ευκόλως εννοούμε παραλίπονται..τουτέστιν ο μύγος εξερείται απ αυτό.. :P έ πως να το κανουμε αυτό χωρίς μύγο δεν γίνετε τίποτα..Πάει πια και αυτό του το κολήσαμε ε? χαχαχαχα!Παρ όλα αυτά μαλλιά κυριολεκτικά πήγε το όλο θέμα..Είχα να παραδώσω 3εργασίες στην βδομάδα που μας πέρασε...την 1 ευτηχώς την είχα έτοιμη αλλά δυστυχώς οι άλλες 2επρεπε να γίνουν τρέχοντας...βλέπετε μερικοί είναι λιγάκι γαμπρό θέλουμε τώρα τον θέλουμε! αλλά σσσσσσσςςς μην μας ακούσει κάνεις!Έτσι λοιπόν στα γεννέθλιά μου ξημέρωσα κάνοντας εργασία μέρχι 6.30 το πρωί.... με νάνι 3ώρες πήγα σχολή όπου το "ξημέρωσα" κυριολεκτικά εκεί...έπρεπε να παρουσιάσω και τις 2εργασίες μαζί δυστυχώς...χτύπησα ένα 6ώρο σχολή ακούγοντας μλκ σσςςςςςςςςς πιπέρι! και όταν το απόγευμα γύρισα σπίτι με το καλό ξεράθηκα με την μια για νάνι...και ατυχώς ξυπνήσαμε........................................την άλλη μέρα (δηλαδή after 12!) ..... Οπότε πάν τα κεράκια χαχαχαχαχα! Τουλάχιστον μας έμεινε η τούρτα! (πάλι καλά αυτή την είχα φτιάξει από την προηγούμενη μέρα!)

      Χμμμμμμμμμμμ μετά απ όλα αυτά όχι δεν τα πω σε αυτό ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ! χαχαχα!

Καληνύχτα και όνειρα γλυκουλένια σε όλους με αστεροχαμογελάκια!
Υ.Γ. Πιάστε και μια καλλικατούρα που προσπάθησα να φτιάξω....Θεωριτικά θα ήταν κάτι σαν καρέκλα...αλλά τα "τουβλάκια" είναι πολύ μπαμπέσικα! :P αν και τετράγωνα το κάθενα είχε τα δικά του κουσούρια! :) :) :)

Αναμνήσεις...

   Καλησπέρα σε όλους!Ελπίζω να στε καλα και να περνάτε όμορφα..Έχω πολύ καιρό να σας γράψω και μιας και είναι ακόμα "νωρίς" Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη σε όλους! ;) Ήθελα εδώ και μέρες να σας γράψω...αλλά δεν αποφάσιζα το θέμα..κάθε ώρα έβγαινε και κάτι διαφορετικό..χαχα! Αλλά χάρις στην μαγεισούλα μας :) :) :) βρήκα τι ακριβώς μου βγαίνει να γράψω...Για να πω την αλήθεια το θέλω τόσο πολύ να κράψω αλλά συγχρόνος τα χέρια μου τρέμουν λιγάκι και φοβάμαι να γυρίσω τόσο πίσω και εκεί...Αλλά και πάλι για να σε προλάβω Γιάννη είναι γλυκά πράγματα..όσο και αν μας πονάνε κάποια..
   Λοίπον στο θέμα μας τώρα..η αναμνήσεις αυτές ξεκινάνε από πολύ νωρίς...για να πω την αλήθεια απόρω πως είναι δυνατόν να τα θυμάμαι αυτά.Αλλά τελικά το παιδικό μυαλό τα καταγράφει όλα..Για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι πόσο ήμουν,αλλά δεν πρέπει να πήγαινα ακόμα νηπιαγωγίο ή κάπου εκει τεσπα...Δεν θυμάμαι που μέναμε αλλά θυμάμαι που πήγαιναμε στο εξοχικό με το αμάξι..Θυμάμαι από πάντα τον πατέρα μου με άσπρο αμάξι..( ακόμα άσπρο έχει :P)....εγώ καθισμένη πίσω φυσικά και πάντα με ζώνη σε ταξίδια.. και μάλιστα επειδή ήμουν μικρούλι ακόμα την ζώνη την φορούσα κατά το ημιση..δηλάδη αυτό στην μέση μόνο και όχι να φτάνει μέχρι το λαιμό πάνω..αφού και να το φορούσα ήταν πάνω απ μένα!χαχαχα! Ήταν ατελείωτο το ταξίδι μου φαινότανε..σχετικά κοντά είναι τώρα που το σκέφτομαι... -Κοκκινονερό Λάρισας-αλλά τότε φαινότανε αιώνας ολόκληρος..άσε πια την ζαλάδα την ναυτία...ναι με πιάνει το αμάξι γμτ..(εκτός αν οδηγάω εγώ..τώρα το ανακάλυψα αυτό! :P ) Φυσικά αυτό πολλές φορές γινότανε αιτία για τσακωμούς στο αμάξι,αφού κάθε 5λεπτά προφανός ρωτούσα πότε και πότε φτάνουμε..οπότε φανταστείτε...

      Σαν φτάναμε εκεί,αφού μου περνε καμια δυο ώρες να συνέλθω άρχιζαν οι "εξερευνήσεις" και οι βόλτες στον κήπο..Δεν ξέρω γιατί αν και δεν το πολυέζησα αυτό το σπίτι πάντα το λάτρευα και θα το λατρεύω έστω και έτσι νοητικά..Είχε πλαινη είσοδο μόνο απ οτι θυμάμαι...Είχε ένα τεράστειο κήπο γεμάτο δέντρα τεράστεια πανηψηλα...ισως επειδή ήμουν μικρό και σε μυαλό και σε μέγεθος μου φαινότανε σαν να εμπαινα σε δάσος...δεν θυμάμαι ποτέ που τέλειωνε..Στον κήπο σε δυο μεγάλα δέντρα ο παππούς είχε στηρίξει μια τεράστεια αιώρα...γυφτοκούνια την λέγαμε...γιατί δεν ξέρω αλλά μου ξενίζει το αιώρα για αυτή την κούνια...πιο δίπλα σε ένα άλλο δέντρο μια άλλη κούνια ειδικά για μένα..όσο ήμουν μικρότερη προφανός...φτιαχνένη από ξύλο και υφασμα..κόκκινο ύφασμα...αλλά σαν γνήσιο μικρούλι τσίριζα να πάω στην "μεγάλη"..στην οποία σχεδόν χανόμουν μέσα για να πω την αλήθεια..Πιο δίπλα ένα τραπεζάκι με καρέκλες..πάντα υπήρεχε για τον πρωινό καφε,για το μεσημερινό φαγητό,το απόγευμα κάτω από τον ίσκιο των δέντρων..Πολλές φορές θυμάμαι η γιαγιά σε μια ακρούλα στον κήπο έφτιαχνε τηγανητες-λαλαγίτες..δεν θυμάμαι ακριβώς πως τις ελεγε...θυμάμαι που έφτιαχνε το κουρκούτι... και ίσως ο παππούς να αναβει με προσοχή πάντα φωτιά..το γιατί το μυαλουδακι μου δεν θυμάται..Αλλά θυμάμαι μετά που εβγαιναν ζεματιστες και επρεπε να περιμένουμε να κρυώσει...Μάλιστα μια φορά η γιαγιά έκαψε κάποιες καταλάθος..ακόμα μυρίζω εκείνη την μυρωδιά..
     Το σπιτάκι ήταν πολύ πολύ μικρό αλλά δεν με ένοιαζε..ηταν δίπατο...από τον κάτω οροφο δυστυχώς δεν έχω μνημες..υποθέτω οτι ήταν κάτι σαν κουζίνα..και ανέβαινες πάνω με μια ξύλινη μικρή σκαλίτσα που ίσα ίσα χωρούσες..και πάντα τρίκλιζε...έτσι πάντα μάντευα οτι κάποιος ανεβαίνει όταν έκανα τις σκανταλιές μου πάνω ;) Στο πάνω πάτωμα ήταν "τα" υπονοδομάτια.. δηλαδή ένα ενιαίο όπου κοιμόμασταν όλοι μαζί....Ίσως είναι η πρώτη φορά που δεν θυμάμαι ποιος κοιμότανε μαζί μου..είχαμε σε μια γωνιά και μια μικρή τηλεορασίτσα..με εσωτερική κεραία..που πολλές φορές την γυρίζαμε γύρο γύρο μέχρι να πιάσουμε μια σχετικά καθαρή εικόνα..θυμάμαι χαρακτηριστηκά ένα δελτίο ειδήσεων που μάλλον δεν θα το ξεχάσω ποτέ..(οτι έκανα μια μικρή αναζήτηση.. οπότε μάλλον πρέπει να ήμουν γύρο στα 5) για το περιστατικό που είχε γίνει με το τότε παιδάκι Β. Δοσούλα..Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και ίσως να με είχε τρομάξει αρκετά...θυμάμαι οτι αρκετές φορές το είχα δει στον ύπνο και όταν το έβλεπα στην τηλεόραση έκλαιγα...(είμαι πολύ ευσυγκίνητη τι να κάνουμε; )Με τρέλενε αυτή η ιδέα οτι σε  ένα παιδάκι τόσο μικρό μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο από την μια στιγμή στην άλλη..Ίσως να μην τον γνώρισα πότε μου αλλά και μετά απ χρόνια που έμαθα "νέα" του χάρηκα πολύ..Τεσπα ας μην πηγαίνουμε αλλού...Τώρα που το σκέφτομαι...είναι αστείο αλλά το σπίτι δεν είχε τουαλέτα..Η τουαλέτα ήταν σε ένα "σπιτάκι" στον κήπο,δεν θυμάμαι πως ακριβώς ήταν αλλά τα βράδυα φοβόμουν και κρύωνα να πάω...
       Θυμάμαι επίσης που πέρναμε νερό από μια πήγη εκεί κόντα..η αλήθεια είναι οτι δεν θυμάμαι ακριβώς τι γεύση είχε..αλλά ήταν πολύ ιδιαίτερη..και μάλλον από τότε δεν έχω ξανανιώση αυτή την γεύση..Πηγαίναμε με 2-3παγούρια σίγουρα και ένα μπουκαλάκι που συνήθως κρατούσα εγω..συνήθως υπήρεχε ουρά σε αυτή την βρύση πολύς κόσμος επερνε νερό από εκεί...ήταν ένα δωματιάκι μικρό αν θυμάμαι καλά..που μεταβιάς μπορούσε να κινηθεις μέσα 2-3άτομα...και είχε 2πηγούλες...ας πούμε σωληνάκια που έτρεχαν νερό..πηγαίναμε με τον παππού...γεμίζαμε νεράκι πίναμε κιολας και γυρνούσαμε πίσω...
     Το "χωριό" ή οτι ήταν τότε δεν έχω μνημες...είχε και μια πλατεία με ένα μικρό αναψυκτήριο..θυμάμαι που πηγαίναμε εκεί κάθε απόγευμα σχεδόν και έπαιζα...Οι μεγάλοι πέρναν συνήθως ελληνικό καφεδάκι και γλυκό καρυδάκι...(αυτό μου θυμήθησες μαγεισούλα μου και κοίτα πόσες αναμνησεις!)... το οποίο πολλές φορές τσίπμαγα και γω ;) Από τότε έχω δοκιμάσει άπειρες φορές αυτό το γλυκάκι...απ διάφορες "νηκοκυρές"..μαγαζία...ή οτιδήποτε άλλο..η αλήθεια είναι οτι αυτή την γεύση την αίσθηση...την μυρωδιά...την τραγανάδα...δεν την έξω εντωπίσει μέχρι τώρα ποτέ..η ίσως το μυαλό μου τα βλέπει έτσι..
     Θυμάμαι θυμάμαι πολλά..η καρδιά τα θυμάται όλα...όλα ακόμα και αυτά που το μυαλό στο πέρασμα των χρόνων σβήνει στην προσπάθεια του ίσως να μην πονάει τόσο..Μια φορά στην ζωή μου ως τώρα θυμάμαι να είχα κάποιο ζωντανό κατοικίδιο...και δεν εννοώ πουλάκια ψαράκια ή τέτοιες "αιδίες"...αλλά κάτι αληθινό! Μια μέρα τρυγυρίζοντας εκεί γύρω με τον παππού βρήκαμε ένα γατάκι..πολύ μικρούλι...και αληθινά το λάτρεψα...ένα μικρό μαύρο γατάκι...με μαύρα ματάκια αν θυμάμαι καλά..σιγά σιγά μας ακολούθησε και το φέραμε σπίτι...του βάλαμε γαλατάκι και έφαγε...αλλά ήταν πολύ φοβησμένο δεν με άφηνε να το πλησιάσω πολύ...Θυμάμαι μια μέρα είχε χωθεί κάτω από το αμάξι του γείτονα και δεν έβγαινε...μπήκα ολόκληρη απ κάτω στην προσπάθεια μου να το πιάσω...και εκείνο με γρατσούνισε...είναι ίσως αστείο αλλά τώρα που το σκέφτομαι και το νιώθω η γρατουνίτσα ήταν "παιδική" και "ναζιάρική"...παντα τα θυμάμαι τα ματάκια του να λάμπουν κάτω απο το αμάξι...Άλλη φορα πάλι είχε πάει "βόλτα" στο σπίτι των γειτώνων..αυτοί είχανε δυο μεγάλα σκυλιά...δεν τα θυμάμαι πολύ καλά..μονάχα οτι γαυγίζαν όλη μέρα...δεν καταλαβαινα ομως γιατί το δικό μου το γατάκι πήγαινε συνέχια εκεί και "παιδιάριζε" μαζί τους...αρκετές φορές πήγα και το μάζεψα απο εκεί....
     Μετά απο λίγο καιρό δυστυχώς το εν λόγο εξοχικό το δώσαμε...το γιατί και πως είναι μια άλλη ιστορία αν και ποτέ μα ποτέ δεν μπόρεσα να την καταλάβω..Αλλά αυτό το γατάκι ίσως είναι και η μόνη υπόσχεση που αθέτησε ο παππούς σε σχέση με μένα...Φεύγοντας απ εκεί,ζήτησαν οτι φύγουν και εκείνοι να μου το φέρει σε ένα κουτάκι να το έχω "εδώ"....κάτι που δεν έγινε...ίσως βέβαια ζητούσα πολλά..Είπε οτι δεν έμπαινε στο κουτί και ότι το κράτησε κάποιος γείτονας..Δεν τον πίστεψα βέβαια αλλά δεν μπορούσα να κάνω και αλλίως..
    Πέρυσι το καλοκαίρι πέρασα τυχαία απ εκεί με τον μύγο (για να μην ξεχνιόμαστε :D :D Αχχχχχχχχχ).....αλλά τίποτα δεν ήτανε το ίδιο...τίποτα δεν μου φάνηκε γνώριμο..αλλά είναι εικόνες αισθήματα αγάπη που δεν θα ξεχάσω πότε..Στην καρδιά μου πάντα θα υπάρχει αυτό το αληθινά μαγικό παραμύθι!
   Κλίνοντας θα ήθελα να αφιερώσω το παρακάτω τραγουδάκι στο Αστεράκι μου εκεί ψηλά...

Υπάρχει ψηλά ένα αστέρι το πιο λαμπερό τ'ουρανού
Μαζί του μιλάω και παίζω αν θέλω τα βράδια

Αν νιώθω μονάχος το ξέρει κι ανοίγει τις πόρτες του νου

Γλυκά με χαϊδεύει με φως και μου δείχνει σημάδια

Καληνύχτα αστέρι να μου γνέφεις πού πας

να' σαι πάντα ψηλά φωτεινό

κι από κει να με βλέπεις...

Καληνύχτα σε όλους....

Θα σ'αγαπώ οτι κι αν γίνει....

    Καλησπέρα σε όλα τα "παιζάκια" της παλαβογειτονίτσας μας! Ελπίζω να στε όλοι καλά και να περνάτε όλοι όσο πιο όμορφα και χαμογελαστά γίνεται....Το βλέπω και το νιώθω οτι έχουμε "κάτσει" ψυχολογικά τελευταία....το βλέπω και σε μένα....μακάρι να κάνω λάθος...ή αν είναι έτσι να είναι κάτι το παροδικό...

    Παλεύω πάλι με κάτι εργασίες...ευτυχώς η μια έστω είναι απ αυτές που μ αρέσει να ασχολούμαι...Κάτι που τώρα είναι ουτοπικό ...ελπίζω "αύριο" να γίνει αληθινό...

   Ψάχνοντας πήρε το μάτι μου ένα κειμενάκι απ τα σχολικά ανθολόγια του δημοτικού....είναι ένα απ τα πολλά πράγματα που μου έκαναν εντύπωση στα καινούργια βιβλία...ίσως δεν είμαι καλός κριτής για τα βιβλία αυτά...αλλά απ όσο ξέρω έμενα μου φαίνονται ωραία...και κάποιος με λίγη δουλειά ίσως θα μπορούσε να κάνει όμορφο μάθημα στα σχολεία

 

Αλήθεια...ο καθένας από σας τι θα απαντούσε στις παραπάνω ερωτήσεις?

1.Σε τι θα μεταμορφωνόσουν εσύ και γιατί?

2.Φτιάξε το δικό σου "ουρανό της αγάπης".Γράψε στ αστέρια το όνομα αγαπημένων σου προσώπων και χρωμάτισέ τα ..

3.Έχεις νιώσει ποτέ οτι δε σ' αγαπούν? Πότε?

Καλήνυχτα και όνειρα γλυκά σε όλους!

Μάκια πολλά πολλά και ζουλιχτές αγκαλίτθεθ για όμορφα ονειράκια

Είναι μερικές φορές........

     Είναι μερικές φορές που νιώθεις τόσο ευάλωτος σε όλα… ακόμα και στο σφύριγμα του αέρα έξω… βλέπεις τα κλαδιά των δέντρων να παρασύρονται απ την ορμή του και αναρωτιέσαι… πως αντέχουν? Πως δεν τα παρασέρνει να τα ξεριζώσει? Α μάλλον θα έχουν βαθιές ρίζες ίσως… άλλα πάλι πως αντέχουν στις γωνιές των δρόμων χωρίς κανείς να τα ποτίζει… να τα φροντίζει… να ενδιαφέρεται για αυτά… κι όμως αντέχουν..και τα καλοκαίρια περνάς και μοσχοβολάει ο τόπος…. Είναι καρποφοριμένα και στέκουν αγέρωχα… Ο άνθρωπος όμως γιατί δεν μπορεί να αντέξει έστω και λίγο το ρεύμα τις εποχής?

   Κάθομαι παρακολουθώ τον κόσμο γύρο να περνάει… να τρέχει… να τσακώνεται… να γελάει… και όλα αυτά μαζί πάλι απ την αρχή… σαν την μπαλαρίνα στο λουναπαρκ …χορεύει πάντα τον δικό της χορό… φορώντας τα ίδια «ρούχα» …στο ίδιο τραγούδι… κόσμος ανεβαίνει χαρούμενος… κάποιοι ανεβαίνουν μόνοι και κοιτάνε γύρο αν θα γεμίσει να μπει και κάποιος δίπλα τους… άλλοι θέλουν άλλοι όχι.…γιατί? γιατί φοβάσαι και τρέμεις τον διπλανό σου?  Τον «αδερφό» σου ή την «αδερφή» σου? και μες την δικά της παραζάλη τον μεταφέρει και εκείνον στα δικά της μαγικά ταξίδια…. Άλλοι κατεβαίνουν χαρούμενη και συζητάνε για το που θα πάνε μετά…. Άλλοι κατεβαίνουν με μια περίεργη έκφραση…. Μα όλοι στο ίδιο έδαφος θα περπατήσουν.. ή μήπως όχι? 

    Ακούω μουσική δεν μιλάω..δεν κοιτάζω τίποτα… το μυαλό μου ταξιδεύει στα δικά του μαγικά ταξίδια… άλλοτε νιώθεις γεμάτος..άλλοτε απλά κουρνιάζεις σαν το πληγωμένο περιστεράκι και αναζητάς μια αγκαλιά να σε σκεπάσει… μια αγκαλιά να σε προστατεύσει απ τον αγέρα, απ την βροχή και τις καταιγίδες…  μια αγκαλιά και είσαι και πάλι πλούσιος… άρχοντας … βασιλιάς… και δεν γυρίζεις εσύ γύρο απ την γη αλλά αυτή γύρο απ σένα.. Τότε οι νύχτες είναι πιο μικρές ο χρόνος πιο λίγος..και εύχεσαι να ήσουν κει που λένε η νύχτα κρατάει 6μήνες!Αχ να σου εκεί… και να περίμενες μόλις σκοτείνιασε ποτέ θα ξημερώσει πάλι… Τον σφίγγεις αγκαλιά… προσπαθείς να τον κάνεις ένα με σένα..να τον νιώσεις πάνω στο δέρμα σου οσο περισσότερο γίνεται… να κρατήσεις λίγο απ αυτή την μυρωδίτσα του..να την φυλάξεις… και να αναπολείς και πάλι να την ξαναμυρίσεις τις κρύες και απόμακρες νύχτες που θα έρθουν…..

     Κοιτάζω τ άδειο σου μαξιλάρι δίπλα στο δικό μου και αναρωτιέμαι…

Πώς να κοιμάσαι τώρα μακριά μου, είναι άραγε γλυκά τα ονειρά σου? Αφού δεν σε χω πια στην αγκαλιά μου μαγικά να σε κοιμίζω …Αναπολώ και καρτερώ την ώρα και την στιγμή, που τα χίλια μου τα χίλια σου θα σμίξουν… σ αγαπαω να σου ψιθυρίσω και τα σώματα μας με μιας να γίνουν ένα!

Σ ΑΓΑΠΑΩΩΩΩΩΩΩ! 

Καλό βραδάκι σε όλους....

Καλώς Μας Ηρθε Ο καινούργιος Μαρτιούλης! :P

        Καλησπέρα σε όλους,ελπίζω να στε όλοι καλά και να την παλεύετε παρ όλο το μπάχαλο και το κρύο έξω...Βγήκε και αυτός ο μήνας μάλλον χωρίς να το πολυπάρχουμε χαμπάρι...μπήκε καινούργιος μήνας σήμερα...και ευτηχώς για μας ο μήνας προβλέπετε με αρκετούλικες αργίες που τόσο λατρεύουμε! ;) Καλό Μήνα σε όλους!

        Και επειδή έχω καιρό να σας βασανίσω με "καλλιτεχνικές μου ανησυχίες" ειδού τα νέα μου αποκτήματα! χαχαχα!

 

Εντάξει φτάνει στο βασάνισμα άλλη φορά πάλι! χαχαχαχα!

      

      Και επειδή κάποιος είχε ρωτήσει για ένα περιβόητο βαθμό και μάθημα ονόματα δεν λέμε ;) χαχαχα! Βγήκε σήμερα ο πολυπόθητος βαθμός... 9 μεν πολύ καλός βαθμός... "κακός" για τα του μαθήματος αφού υπήρχαν και 10...(δεν έχω κόλημα με αυτά ούτε μ αρέσει να συγκρίνομαι με άλλου αλλά......) Τεσπα στην τελικη γω έκανα κάτι που μ άρεσε πολύ οι υπολοιποί να παν να πνηγούν.....τι γλυκιά που είμαι ε? χαχαχαχαχαχα!

Καλό βραδάκι σε όλους με όμορφα ονειράκια και χαμογελάκια!

Φιλάκια σε όλους και ζουπχτές παλαβιάρικες αγκαλίτθεθ για να μάθετε! :) :) :)

       

Χρόνια Πολλά Σε Όλους!

             Γεια σε ολους και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!Ευχομαι να στε και σημερα αγκαλια με τους ανθρωπους που αγαπατε και να χαμογελάτε!Αυτό είναι ενα ποιηματάκι(για "γερα νευρα" )για το μωρουλίνη μου που το λατρεύω!

           Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ είπε: Αυτοί που δε δείχνουν τον έρωτά τους δεν αγαπούν πραγματικά. Η πορεία του έρωτα δεν είναι ποτέ ομαλή. Ο έρωτας είναι οικείος. Ο έρωτας είναι διαβολικός. Δεν υπάρχει πιο διαβολικός άγγελος από τον έρωτα. 

         Ετσι....

Ε 

                                                            Αστέρι μου κλωνάρι μου

Αγέρα και προστάτη μου

Παρακαλώ τον ήλιο το φεγγάρι

Της άνοιξης λουλούδι

Το καλοκαίρι της ζωής

Το φθινόπωρο της γης

Χειμώνα της καρδίας φωτιά

Μεθυσμένε μου έρωτα

Σκέφτομαι τα χάδια τα φιλιά σου

Και δεν μπορώ άλλο πια μακριά σου

Να μουν πουλί τα σύννεφα να σκίσω

Και στην ζεστή την αγκαλιά σου να σμίξω

Να μουν αέρας στα στήθια σου να μπαίνω

Καπνός απ το τσιγάρο σου έστω για μην στιγμή να λάμπω

                                                     Κι ύστερα ας χάνομαι

Αηδόνι αν ήμουν

Εσένα θα διάλεγα με το τραγούδι μου πάντα μαζί σου να μουν

Και αν λυπημένο σ ανταμώσω

Το διαμαντένιο δάκρυ μου θα σου χαρίσω

Όχι πλούσιο για να σε κάνω

Αλλά για να σου θυμίσω

Πως αν πονάς καρδιά μου

Γω για σε δίνω και την ψυχή μου

Γιατί αηδόνι σαν δακρύσει

Πάει πίσω δεν γυρίζει

Αν ήσουν αστέρι θα γινόμουν ουρανός

Αν ήσουν θάλασσα θα γινόμουν ωκεανός

Ήλιος λαμπερός τρανό βουνό  στην αγκαλιά μου να σε κρύβω να μην σε πιάνει οχτρός

Η Πούλια  και ο Αυγερινός

Δυο αστέρια μαγικά έρωτας παλιός και μοναχός

Εγώ και συ έρωτας νέος τωρινός μα παντοτινός

Για πάντα μαζί  στην υγειά του ερωτά μας

Για πάντα μαζί στην αγκαλιά μας

Ο ένας τον άλλο να χουμε

Υγεία αλήθεια εμπιστοσύνη αγάπη και ειλικρίνεια πάντα να χουμε

Σαν όνειρα ο άνθρωπος κάνει

Λεν ο Θεός γελάει

Μα αγάπη μου Εκείνος μας έφερε κοντά

Και μπόρες και καταιγίδες  η αγάπη μας βαστά

Σ αγαπώ μ αγαπάς είν τόσο απλό

Κι η αγάπη μας είναι φανερή στον κόσμο όλο!

 

Ψες το βράδυ Επεσαν Απο τον ουρανό 2000 Αστέρια .....

.....Όμως εγω ...ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ 2000 ΕΥΧΕΣ ..............!!!!!!!!!!!!!!!!­!!
..........ΑΛΛΑ μια ΕΥΧΗ 2000 ΦΟΡΕΣ ......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!­!!!!!!!!!
........ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ..............!!!!!!!!!!

Χαμογελάτε ..........είναι μεταδωτίκο και αναγκαίο σήμερα!

    Μια καλησπέρα σε όλους!Ελπίζω να στε όλοι 3καλα και να χαμογελάτε!Δεν ξέρω αν είναι η ίδεα μου ή αν ειμαι μόνο εγω..απλά νιώθω οτι τώρα τελευταια οι περισσότεροι ειμαστε πεσμένοι...λίγο η ρουτίνα λίγο τα ζόρια της εποχής λίγο απ δω λίγο απ εκει...."ξέχναμε" απλά πράγματα που μας κάνουν και χαμογελάμε...το γέλιο είναι μεταδωτικό λένε...οπότε ας κάνουμε όλοι μαζι μια προσπάθεια να περνάμε όσο το δυνατόν πιο ομορφα και πιο καλά....

    Επιτέλους εγώ τελειώσα σήμερα την ηλίθια την εξεταστική και αύριο ξημερώματα φεύγω...ίσως μια μικρή αλλαγή περιββάλλοντος να με κάνει να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ...φυσικά εννοείτε οτι θα είναι και ο μύγος παρον!χαχαχαχα!Σσσςςςςςςςςςςςς!
    Λοίπον πριν σας αφήσω για σήμερα....θα σας "Ζαλίσω" με το παρακάτω τραγουδάκι έτσι απλα!χαχαχα!(Δεν συνηθίζουν να μου αρέσουν τα τραγούδια τις eurovision αλλά απλά έτυχε αυτό!)

Χαμογέλα

Τα τρελά αφήσαμε ξεκλείδωτα
βαριά σκιά επάνω μας το τίποτα
στη γη, στο φως γυρεύουμε αντίδοτα
και μια στεριά το κύμα να κρατήσει
Δεν μπορώ χρησμούς κι επιχειρήματα
γραφτά κι’ αυτά στα δυο μας υποδήματα
για μας μετρούν καρδιές και συναισθήματα
μα αν γελάς η νύχτα θα φωτίσει

Χαμογέλα κι άσ’ τα όλα πίσω
Χαμογέλα όνειρα ν’ αρχίσω
Χαμογέλα να ’ρθει νέα μέρα
Χαμογέλα πάμε παραπέρα
Χαμογέλα δώσ’ μου μια ελπίδα
Χαμογέλα γύρνα την σελίδα
Χαμογέλα πιάσε με απ’ την πλάτη, μας χωράει όλους η αγάπη

Αν στο φως ανάποδα πηγαίνουμε
και αν μαζί στην ίδια βάρκα γέρνουμε
στα πιο τρελά εμείς τα καταφέρνουμε
παντός καιρού μας έκανε η φύση

Χαμογέλα κι άσ’ τα όλα πίσω
Χαμογέλα όνειρα ν’ αρχίσω
Χαμογέλα να ’ρθει νέα μέρα
Χαμογέλα πάμε παραπέρα
Χαμογέλα δώσ’ μου μια ελπίδα
Χαμογέλα γύρνα την σελίδα
Χαμογέλα πιάσε με απ’ την πλάτη, μας χωράει όλους η αγάπη

Καλό βράδυ σε όλους με πολύ αγάπη!

Μάκιααααααααααααααααα

Ένα δύσκολο αντίο

Καλησπέρα σε όλους!

     Καιρό έχουμε να τα πούμε..Ελπίζω να στε όλοι καλά,και παρ ολες τις δυσκολιες των καιρών μας να βαστάτε ολοι...σίγουρο ο καθένας μόνο και μόνο απ την ρουτίνα έχει τα δικά του..Σκέφτηκα διάφορα πράγματα για να σας γράψω αυτές τις μέρες..αλλά δεν κατέληξα σχεδον πουθενά...έτσι επειδη ακόμα τα υπόλοιπα είναι υπο-"επεξεργασία" είπα να σας πω μια καλησπέρα με κάτι που διάβασα...Ευτυχώς αυτή την φορά δεν βγήκαμε τοσο 3οκοσμικοί εδώ ώστε να μην μπορω να το βρω πουθενα!χιχιχ!Ναι έχει τύχει και αυτό!Την τελευταία φορά που είχα παραγγείλει ένα βιβλιο είχε κάνει να έρθει 3βδομάδες το λιγότερο!χα!

  
   Συνήθως τα βιβλία μου με τραβάνε να διαβάσω είναι λιγάκι περιέργα....ίσως με την έννοια οτι τον καθένα μας κάτι διαφορτικό τον τραβάει για να ταξιδέψει συντροφία του...αλλά το συγκεκριμένο είναι νομίζω κατι σχετικά διαχρονικό και όλους τους απασχολει κατα καιρούς....Ακόμα νομίζω πως κάποιες σύνθετες έννοιες αν τις εξηγήσεις με απλά λόγια το αντιλαμβάνεσαι πιο καλά πιο σωστά και πιο όριμα ίσως...χωρίς πανικούς και τράβαλα!
     Δεν ξέρω να πω αν έχει όντος αποτελεσμα ίσως να έχει ίσως και να μην έχει...το μόνο που μπορώ να πω σίγουρα είναι πως αποκοιμήθηκα γλυκά χτες...ίσως να ταν και τυχαιο!
       Για να πάμε λοιπόν στο διαταύτα που λένε......................................

Όλοι μας φοβόμαστε την απώλεια, που η πιο οδυνηρή μορφή της είναι ο θάνατος αγαπημένου προσώπου. Υπάρχουν, όμως, και πολλές άλλες, μικρές ή μεγάλες απώλειες που σημαδεύουν καθημερινά τη ζωή μας και τα παιδιά μας πρέπει να εκπαιδευτούν στην αντιμετώπισή τους.

Ακριβώς αυτή την ανάγκη έρχονται να καλύψουν οι Εκδόσεις Εν πλω κυκλοφορώντας στις αρχές Δεκεμβρίου το βιβλίο της Βούλας Νικολαίδου «Ένα δύσκολο αντίο». Η έκδοση συνοδεύεται με cd με ορχηστρική μουσική του Χρήστου Γιαννούλη και αφήγηση της δημοφιλούς ηθοποιού Κατερίνας Λέχου. Η εικονογράφηση είναι της Σοφίας Παπαθανάση.

Η μικρή Κωνσταντίνα μαθαίνει πως η δασκάλα της φεύγει από το σχολείο της με μετάθεση για την Αθήνα. Νοιώθει μεγάλο θυμό γιατί παράλληλα κι ένα άλλο δύσκολο αντίο την περιμένει γυρίζοντας στο σπίτι... Αισθάνεται πως κανείς δεν την καταλαβαίνει και δεν μπορεί με κανέναν να μοιραστεί αυτά που νοιώθει.

Τελικά αποφασίζει να μιλήσει στη δασκάλα της. Μετά από μια δύσκολη συζήτηση, μοιράζεται το πως νιώθει, καταλαβαίνει γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι και καταφέρνει επιτέλους να πει “αντίο” σε όλα τα “αγαπημένα” που φεύγουν, περιμένοντας με χαρά και όχι πια με φόβο, ό,τι καινούργιο έρχεται...

Η ενασχόληση με την τέχνη αποτελεί ένα θαυμάσιο μέσο εκτόνωσης των αρνητικών συναισθημάτων του παιδιού. Μπορεί να το βοηθήσει ουσιαστικά να προσεγγίσει το θέμα της απώλειας και άλλα επίπονα θέματα και να του ενισχύσει την πίστη και την αγάπη για τη ζωή.

Το εικονογραφημένο βιβλίο “Ένα δύσκολο αντίο” και η θαυμάσια μουσική που το συνοδεύει διαπραγματεύονται με ευαισθησία και τρυφερότητα το θέμα της απώλειας στη ζωή ενός παιδιού και μπορούν ν' αποτελέσουν μια ομαλή εισαγωγή των παιδιών μας στο αναπόφευκτο αυτό κομμάτι της ζωής μας.

Με τα έσοδα από την πώληση της πρώτης έκδοσης του βιβλίου οι εκδότες και όλοι οι συντελεστές συμμετέχουμε από κοινού στην υλοποίηση ενός προγράμματος της ActionAid για την κατασκευή σχολείου στο χωριό Απονταμπόγκο της Γκάνας, μία χώρα όπου ο αναλφαβητισμός αγγίζει τα ¾ του πληθυσμού. 

Χμμ και επειδή ως γνήσια ελληνόπουλα...........

       
  καληνύχτες και όνειρα γλυκουλένια σε όλους!